Klik op de tekst foar in better byld
Heit
2
Fersen
ivich betinken
as ik in grut hûs in filla in bûtenpleats
in kastiel in paleis sjoch of myn eigen hûs
in rjocht en sljocht hoekhûs fjouwer ûnder ien kap
tink ik altyd wêrom moat in mins grut wenje
wêrom sa’n soad romte as eigen ynnimme
net dat ik net genietsje fan dy bouwurken
en fan al it komfort dêr’t ik sels oer beskik
mar wat by myn wêzen heart is in lyts tintsje
yn myn hûs libje ik noflik en ûngemaklik
oan ien wei pleage troch dat dûbele gefoel
dêrom sloegen de folgjende rigels fan butcho
de japanske berchklûzener sa by my yn
sels in hut fan mar oardel fjouwerkante meter
bou ik tsjin ’t sin as it no ris net reine soe… Lês fierder
Zien knoesten
Onder zien naegels zitten
nog kleine strepies zwatte modder
van et klauwen en maelen
deur de zwaore grond om balsturige
stiender op te diepen.
De veerdige vingers kroem
deur et vrotten mit de schoppe,
die de opdracht van de baos
in een krap tal daegen
uutvoeren mos…
Zien verkrampte spieren stief
deur jaoren winterkoolde,
vostverlet as ‘t echt niet
meer te hadden was en de bevreuren
eerde gien spitte meer toe leut.
Doemen mit gedaachten
an lange buizen en dikke kabels,
verlangst naor et middagschoft
om veur et kacheltien in de keet
de ieskoolde knokkels op te waarmen.… Lês fierder
Winters
by it ôfljochtsjen
de moanne stiet hiel moai yn it noardeasten
net folslein rûn mear en net heech oan ’e loft
mar helder boppe donkere beamtoppen
by it ôfljochtsjen sjoch ik it by gelok
as ik noch even in stap nei bûten doch… Lês fierder
By de himel op
Heit sei: Ik soe noch sa graach ris in ljurkje hearre wolle, dy’t
heech sjongend oan ’e iepen loft nei de grûn ta falt en dêr in
plakje fynt yn krûdich gers, jim witte wol. Dat moast altyd wêze, dat
wy yn ’e auto – hy foaryn – de stoel wat efteroer, ridendewei op nei de
Warkumerwaard, mei it each en ear op skerp, dêrnei gau troch nei Skrok
en Skrins, it rút krekt sa’n bytsje op ’e skreef. Heit wie wurch, wat
mislik ek, in pear wurden waarden wiksele. It ljurkje fûnen wy net.
Op ’e weromreis moast er spuie, dat wy yn ’e berm, de motor stasjonêr,
de doar heal iepen, in pûde foar de greep, mar syn geast klom al by
de himel op, wy swijende werom, sykjende yn Google’s soundbites.… Lês fierder
Spermatopsida
Blêdwalhalla
Ein augustustún
Dûnsjend ljocht
Tis no tee
Taksonomytiid
Dat ik hjir no noflik sit
Linnaeus’ eigen
Túnkabouter
Op stoel en stove
Sicht op soarten
Skientmeskamte
Hast hjerst dêrnei
Winter op ’en paad
Floara komt hjir
Lykwols noch
Alle dagen
Triuwket wijde ierde
Tutet kleur
Geile grûn
Lêste stûpen
Sweltsjeblom
Sjit sied oer
Fiif meter
Ik kin it
Net frek
My lyk foar
Myn bek… Lês fierder