Friedrich Hölderlin, Piter Boersma

Helte fan it libben / Hälfte des Lebens

logo.ensafh

 

Helte fan it libben

Mei giele parren hinget
En fol mei wylde roazen
It lân oer nei de see,
Jim prille swannen,
Draaierich fan tuten
Hâlde jim de kop
Yn ’t hillichnofteren wetter.

O ik, wêr fyn ik, as
It winter is, de blommen, en wêr
De sinneskyn,
En skaad fan de ierde?
De muorren stean
Wurdleas en kâld, yn ’e wyn
Kriezje de waaiers.

Oersetting: Piter Boersma

Hälfte des Lebens

Mit gelben Birnen hänget
Und voll mit wilden Rosen
Das Land in den See,
Ihr holden Schwäne,
Und trunken von Küssen
Tunkt ihr das Haupt
Ins heilignüchterne Wasser.

Weh mir, wo nehm ich, wenn
Es Winter ist, die Blumen, und wo
Den Sonnenschein,
Und Schatten der Erde?… Lês fierder

André Looijenga

Frýsk Frysk

logo.ensafh

It wie in klomske middei yn ’e Broeretsjerke. Simson (Albert Bonnema) joech him del op ’e skerte fan Delila (Anitra Jellema), dy’t him fluensk troch de hierren striek. Treflik artikulearjend spriek hja him ta: ‘Hast toarst? dyn mûle is droech fan alle praat, / ik helje in koele tooch dy út ’e saad, / en dan te rêst – dû bist der sa oan ta – / strak sil ús leafde in nije heechtiid ha.’

Fedde Schurer syn Simson wurke op toaniel! It bibelsk drama, it opera-eftige (méi tanksij stikjes Saint-Saëns), de statyske ûnbidigens, de hege taal… it wurke allegearre, en wurke boppedat yn it Frysk.… Lês fierder

Cornelis van der Wal

Brún Bloed (05)

logo.ensafh

Haadstik fiif: Merde! Morte!

It wie lykwols gjin kreas frommeske dat him frege oft er noch wat ite of drinke woe, mar Marcel Jouhandeau, hjoed-de-dei noch it meast bekend fan syn deiboeken, dy’t ûnfersteanbere, grânzgjende kiellûden útstjitte, Sybe by it mul beetkrige en him op it smelle bêd triuwe woe. Sûnder nei te tinken griep Rinzema daliks yn, draaide it kreunende keardeltsje de earm op ‘e rêch, sistere him‘Merde! Morte!’ yn it ear en treau him net al te sêftsinnich de gong op. Triljend fan lilkens klapte er de doar ticht en draaide him op slot. Yn hokfoar selskip wie er yn ‘e goedichheid bedarre?… Lês fierder

Anneke van Renssen, Willem Winters

Frysk, Frij en Frânsk / Babel

logo.ensafh

Frysk, Frij en Frânsk

Dat wie noch ris in aardich mailtsje fan de redaksje fan de Ensafh: ik bin befoardere. Wie ik earst sa no en dan te gast, no bin ik neffens Cornelis en it kolofon fêste meiwurker. En no moat ik, al is it mar foar myn eigen gefoel, om de wike in kollum skriuwe. Dat muoit my net. Dêr spoeket my altyd safolle troch de holle dat alle wiken sûnder problemen ek wol kinne soe. Mar der is wol wat oars: myn Frysk is net sa bêst. De yn’s en in’s wolle net altyd goed te plak stean, dûnsje alle kanten út, de ch’s en g’s doge ek net.… Lês fierder

Rommert Tjeerdsma

Deutschfreundlich

logo.ensafh

It wie sa hjit as brij yn it stedsje by de rivier. Elske en ik hienen even ús nocht fan it omdangeljen en hienen nei lang sykjen foar in Konditorei in plakje ûnder in parasol fûn.
Toeristen yn alle soarten en maten flanteren deun foar ús lâns, manlju mei bleate skonken dy’t hierrich út fierste lange koarte broeken stutsen, froulju mei skommeljende efterwurken en  amper bedutsen boezems, dy’t meidûnsen yn it ritme fan it flanearjen.
‘Dêr soe ’k wol krekt eefkes mei dy sjen wolle,’ sei Elske, doe’t wy troch de appeltaart hinne wienen en it kantsje kofje ek leech wie.… Lês fierder

Jan Kooistra

Wake-up call

logo.ensafh

ik soe wol mei dy frije wolle
mar leaver noch
wol ik wekker wurde njonken dy
mei myn hân op dyn búk en myn noas
yn dyn hier en lústerje
nei it sêfte rûzjen fan dyn amme
en dan dyn eagen iepen tútsje en
en ûnderwilens opgean yn de
slieprook fan dyn liif en lea
om dan yn gedachten dy wer
út te klaaien
en flústerje yn dyn ear
ik soe wol mei dy frije wolle… Lês fierder

Tryntsje van der Steege

Skamte en Skuld

logo.ensafh

De gûlende sirene yn de earste sin fan Skamte, it nijste boek fan Auck Peanstra, lûkt de lêzer fuort it ferhaal, en de holle fan de haadpersoan yn. Anke rydt yn de auto efter de sikewein oan dy’t har sechtjin-jierrige dochter Debby ferfiert. Debby hat harsels tekoart dwaan wollen en Anke hat har bewusteleas op bêd fûn. De panyk dy’t dizze situaasje teweibringt is hast taastber yn de earste pear haadstikken fan Skamte. Troch koarte sinnen, springerige gedachten en meallende fragen wurdt de moedstastân fan Anke foarmjûn; de noed om har bern, de argewaasje om minsken dy’t net like hastich binne as sy, en it stûkjende automatisme fan deistige dingen: ‘Panikerich fyn ik mysels in skoftke letter werom, fêstrûn yn it moarmeren labyrint.… Lês fierder