Wêrom rin ik altyd oan ’e ein fan it seehaad ta? Ik sil ommers gewoan weromrinne. Foar Piet Paaltjens lei dêr in boat klear: ‘Hy wie it sels, de weiwurden mar ûnstjerlike Piet Paaltjens …. ‘Piet!’ gûlde ik foar de tredde kear en sprong, dwars oer de triennen dy’t my ûntrôlen, op him ôf.
Te let. Doe’t ik by it pealwurk wie, wie Piet al yn in boat stapt en glied hinne yn ’e rjochting fan Skiermuontseach. Ik woe achter him oan springe en him achternei swimme, mar seach fan dat foarnimmen ôf, want it kaam my yn ’t sin dat ik, as ik it wetter yn gean, foar de gewoante ha om te fersûpen.’… Lês fierder

