Der kamen knakkers
Ut it Easten wei rûn
Hja wienen healwizers
Mannen fan ’e klok
Hja sieten harsels
Foar de helte dan
Fjouwer en tweintich sân
Yn ’t sân yn ’t rûn
Ien fan ’e healwizers
Koe min oer kemielshier
En moast hieltyd
Trije kear prûste
Ek fan wijreek en mirre nammers
En oare swietrokige harssoarten
Dêrom gong er ek net mei
Yn ’e stâl te Bethlehem
Hy bleau bûten en seach
Omheech nei de stjer
‘It liket wol oft de stjer my ropt’
Tocht de healwizer
‘Ik moat gean’
Hy naam it goud (dat wol)
Mei en ferdwûn
De oare healwizers hawwe
Dit nea oan ’e Grutte Klok hongen
Mar ek gjin milisekonden
Wurden oan him wijd
It koe Us Healwizer neat skele
Hy wie stjonkend ryk
En gûlde tsjin de stjerren
‘Sis no sels, jimme dêro
Wat is ivichheid?’… Lês fierder

De strieljende ingel
Klaaid yn wjerljochtsklean
Wie mar wat grutsk op syn lea
Sittend op in grutte Stien
Rôle hy mei syn bondels spieren
It klonk as tonger
Twa froulju
Maria en Maria
Seagen it
En seinen:
‘Dat is in geef eksimplaar’
Hja kamen tichterby, foelen
Op ’e knibbels en omklammen
Earbiedich syn fuotten
‘Hy is fan my,’ sei Maria
‘Hy is fan my,’ sei Maria
De ingel klapperwjukke
Hommels fuort
Mar de Maria’s twa
Lieten net los
En seinen earst moarn
Tsjin de fûgels en letter
Goeie tsjin de stjerren
Wêr’t hja úteinliks
Bedarre binne?
Wa sil it sizze?
Aldergeloks binne
Der noch mear as genôch
Maria’s
Mar ingels?… Lês fierder