Rânen klaai
Sa’t it wetter fan it lân wyt,
tsjokke rânen klaai tekent,
swart tusken griene greiden wiet
sa ferjonget him myn taal,
skaaft him oan in leafde,
leave kearen leaver as de dea.
*
Randen klei
Zoals het water van het land houdt,
dikke randen klei tekent,
zwart tussen grazig groen en nat
zo verjongt zich mijn taal,
schuurt zich aan een liefde,
vele malen liever dan de dood.
*
*
Healsliten
Oerfleanend fan eigenskippen
ferset de studearkeameraventoersman
de libbens fan wiere feinten, lyk as
hy der sels graach ientsje west hie.
Spullet monopoalje mei moaraal,
preket in provinsjestêd by elkoar,
folslein mei optochte lichte fûgel
dy’t him sûnder ferset bemint.… Lês fierder