Syds Wiersma

Lytse apology foar de ‘nuvere’ ôfbrekking

logo.ensafh

Yn syn besprek fan myn fan ’t simmer ferskynde dichtbondel Raffelwjok – ‘Byldrike ympresjes mei foarmferlet’ (Friesch Dagblad, 15 oktober 2016) – komt Abe de Vries ta de konklúzje dat de bondel oan krêft wûn hie, as ik mear omtinken oan foarm en technyk jûn hie. No fyn ik krityk prima – elk syn smaak, elk syn oardiel -, mar as de resinsint sa’n konklúzje lûkt wylst er it wichtichste foarmelemint yn de bondel oer de holle sjocht, dan is der dochs reden om mei in replyk te kommen. Ik die dêrom in post op Facebook en ferfolgens ûntstie der in koarte, ynhâldlike diskusje tusken Abe en my.Lês fierder

Geart Tigchelaar

And the winner is…!

logo.ensafh

Men hat fansels altiten sa jins favoriten. Dan falt it net ta om in sa’n objektyf mooglik stik te skriuwen. Om dy reden sil ik dat yn de ûndersteande skôging ek net besykje, mar sil wol besykje om oan alle tolve nominearren foar de GJ-priis rjocht te dwaan. Mar dit stik is ek bedoeld om de diskusje op gong te bringen/fierder te bringen, dat sjit mar raak, soe ik sizze. Ik haw almeast myn eigen besprekken oanhelle. Dat is net út narsisme wei, mar domwei om’t it hjir giet om wat ik fan de nominearren fyn.

Sipke de Schiffart – Wat it is om bang te wêzen (2012)

Stikem bin ik grut fan fan de ferhalebondel Wat it is om bang te wêzen fan Sipke de Schiffart.… Lês fierder

Anne Tjerk Popkema

De leafde sil ús rêde

logo.ensafh

Ynlieding holden op freed 12 septimber op it Swalk Boekebal, as bydrage oan de diskusjejûn oer de relaasje Fryske literatuer en KH2018.

20 oktober 2012 wie in swarte dei yn myn karriêre. Op dy dei krige ik de Obe Postmapriis foar oersettingen. Oant dat stuit siet ik alle dagen yn in boppekeamer fan myn hûs yn Grins sa tefreden as wat jierferslaggen, provinsjale nota’s en oare mearkes oer te setten yn it Frysk. Mar néi dy 20e oktober 2012 wie it gau dien mei de fertaalfreugde. Foar’t ik Projekt P!!! roppe koe, kaam ik yn it bestjoer fan It Skriuwersboun, waard ik op Facebook hifke troch tsientallen Fryske skriuwers, Fryske bewegers en fryskofilen yn it algemien, moast ik ynienen perfoarst hiel hurd tsjin de Fryske Akademy BÛÛÛ!!!… Lês fierder

André Looijenga

Sortes Postmianae

logo.ensafh

André Looijenga hâldt him op it stuit ta yn de Skriuwersarke. Foar Ensafh docht er dêrwei om de safolle dagen ferslach fan wêr’t er him dêr mei dwaande hâldt.

Ik tôgje mar mei boeken om. Bin ik eins wol te plak hjir yn it petgat? Rêst, roeie, fytse, ja fansels: mar thús yn Grins steane myn dekameters boekekast. Boeken kin ik net sûnder. Eins kin ik ek net skriuwe sûnder dat der boeken binne. Literatuer is foar my net sa mar ferhaaltsjes fertelle: it is fierder gean nei wat der allegear al skreaun is. En weromgean nei wat earder skreaun waard.… Lês fierder

André Looijenga

Stekt de bonken út

logo.ensafh

André Looijenga hâldt him op it stuit ta yn de Skriuwersarke. Op ûnrigelmjittige mominten sil er foar Ensafh ferslach dwaan út Rink van der Velde syn petgat ûnder De Feanhoop. Dit is de earste ôflevering út dizze rige:

Sieten wy op de flonder fan de Arke, soenen hast itensiede, belle heit: it sjocht der net bêst út mei dyn kat. Yn de wike foar’t ik fuort soe, die it bistke al wat nuver. Net ite wolle. By it op de finsterbank springen der oer de radiator wer ôf knoffelje. In grouwe kat wie er noait, mar hy like no suver meager te wurden.… Lês fierder

André Looijenga

Amsterdam as moadieus klisjee foar anglosintryske historomantyske kultuerpulp

logo.ensafh

Ofrûne freed seach ik efkes Nieuwsuur. Nei in skôging oer de benearjende sitewaasje yn Noard-Irak, soe ik de tillevyzje wer útdwaan. Mei in heal each en ear krige ik mei dat der in itemke oan like te kommen oer it safolste boek fan in Amerikaansk histoarikus oer Amsterdam yn de 17e ieu. Amsterdam, och wat in orizjinele ûnderwerpskar (quod non), tocht ik al by mysels. En sa’n “ynfleine” Amerikaan, dy’t net iens Nederlânsktalige boarnen lêze kin, dy sil ús hjirre dan wer ris útlizze wat elkenien mei in bytsje ynteresse yn skiednis al lang wist… Mar, eins, hoe my soks ek tsjinstiet: lit my dochs even sjen hoe mâl oft it giet.… Lês fierder

Teake Oppewal

‘Skrjo eksakt op wat ik sees’

logo.ensafh

Freed 21 febrewaris hie ik de eare meidwaan te meien oan it Grut Frysk Diktee fan Skanomodu, de stúdzjeferiening Frysk yn Grins. It wie in noflik barren. Henk Wolf hie in prachtige tekst makke, mei oan de ein in knappe fynst dy’t op mear manieren skreaun wurde koe. Der wie foar my gjin eare te heljen, oars: te folle flaters op it mêd fan kapitalen, keppeltekens, apostroffen en spaasjes. En ek in oantal tsjin de regels fan de Fryske stavering, ik jou it daliks ta.

By de ynstruksjes foardat it diktearjen begûn waard ik al even kjel. ‘Skrjo eksakt op wat ik sees,’ sei Henk, en dêr achteroan: ‘Doch dat neffens de offisjele stavering.’… Lês fierder