Jouke Hylkema

Foar de kofje net eamelje

logo.ensafh

‘Nós temos o café e esquecemo-nos da tomada aolongo do açúcar!’ frege ik Kitty de húshâldster fan ’e buorlju oer ’e tillefoan.
‘…Nenhum problema senhor Hylkema, eu trago-o logo nivelar!’
Ik skeakele nei it koarte petear de mobile tillefoan wer út. Sapke kaam de keamer yn.
‘Wa hiest sakrekt oan ’e tillefoan?’ frege hja erchtinkend.
‘O eh… de húshâldster fan buorfrou Carlese, oft se ek sûker en kofjemolke oer hie… om’t wy it yn ’e hastigens fergetten hawwe mei te nimmen!’
‘Do kinst dochs wol in pear dagen sûnder? Moatst dan daalk wer mei de buorlju oan ’e tillefoan hingje?’
‘Sjochsto hjir in supermerk oan it strân dan?… Lês fierder

Piter Yedema

The air of poetry (The poetry of Tsjêbbe Hettinga)

logo.ensafh

When in 1993 the Frisian poet Tsjêbbe Hettinga appeared on stage during the Book Fair in Frankfurt, Germany, he caused a kind of shock to the audience by reciting, or rather by sing-saying, some of his poems. Although practically no one in the listening crowd understood a word—even the Dutch don’t know Frisian—they were greatly moved by the airs of the unknown poet. No language barrier existed anymore. The people were caught up by the deeper layers of the poetry: the vocals and consonants, the syllables, the melody, the colour, by all of which they could create their own images. Triumph of the archaic, victory of the oral.… Lês fierder

Piter Boersma

Foaropwurd

logo.ensafh

Tsjêbbe Hettinga

Yn dizze ôflevering wurdt omtinken jûn oan de poëzy fan Tsjêbbe Hettinga. Ynternet giet de hiele wrâld oer en om’t de poëzy fan Tsjêbbe dat ek docht troch de oersettings fan syn wurk hat Piter Yedema in Ingelsktalich artikel levere, ‘The air of poetry’. Yedema besiket yn syn artikel in finger achter Hettinga syn poëzy te krijen en in yntroduksje derfan te jaan troch in ferbining te lizzen mei twa tragedys binnen de famylje Hettinga (‘My opinion is that Hettinga has always felt the horror of these events during his whole career as a poet, going from immediate expression to sublimation of it in his long poems of travels abroad.’)… Lês fierder

Skermer

Majakowski

logo.ensafh

In fraach:

Tsja,
kinsto
in nachtliet fluitsje
op ’e wetterlieding?

Hy kin it!

Ut it fluwiel fan myn stim
snij ik mysels in kreaze swarte broek;
in giele jas út twa meter jûnsrea.

Mar hy dichtet dit:

Op ’e Reade See swalkje slaven
muoisum in galei roeiend.

En dan:

En dêr slacht harren fjoer flam as in liere
no’t de mûle reade lieten grimet.

It hert
wosken
yn ’e stoarmwyn Oktober
wat jout dat
om sinneûndergongen oan see.
Dat hert wurdt beroerd
fan it moaiste lânskip.
Neat oars wol it as dy,
Revolúsje allinne!

Mar ek dit:

Dêr donderet in hynder om.… Lês fierder

Goffe Jensma

Giftige simmer

logo.ensafh

1
Stel, immen — neam him de persoan X – komt nei jierrenlang fan hûs west te hawwen werom yn — neam it mar it plak Y. It plak Y dêr’t er berne is, hikke en tein, dêr’t er boarte hat. X reizget dy dei mei de trein en as er op it stasjon útstapt dan wurdt er yn ienkear oerfallen troch folsleine panyk: ‘Myn hert jage my wylst ik út dy trein stapte. Mar it bûnze, lit my it mar earlik sizze, alhiel net fan folsleine bliidskip. Ja, it die my al goed, — ik wie der sels wol in bytsje grutsk op — dat myn stêd no gjin ynsliept provinsjestedsje mear wie, mar krekt likegoed oan it Europeeske spoar lei as de haadstêden fan it lân; mei in streekrjochte ferbining mei Hamburch, Berlyn, Parys – neam mar op!… Lês fierder

Ruurdtsje de Haan

Libbensbeam

logo.ensafh

Soenen se wol witte wolle
wa’t hjir my is yn dit hearehûs,
de wite ingels yn wifelljocht
mei it lege buordsje neist de doar?

Yn de kelder fyn ik gjin gehoar
mar frjemde tikken op ’e estrikken,
fjouwer doarren en ien derfan op slot,
skoftige skaden op griis granyt.

Boppe wennesto, yn kjeld en spyt
moat ik trije slingertreppen gean
en kin dy nea ferraskje, hymjen
op de eftergrûn fan ús gepraat.

Nei ûnderen bin ik op ’en paad
troch de jellengongen nei de hal.
De doar is breder as in deakiste,
in libbensbeam groeit út it rút.… Lês fierder

Frank Roger

De baarnende frou

logo.ensafh

De roazen ferspraten in hearlike rook yn ’e krekt opkommende jûnskoelte. De lêste strielen fan ’e sinne ferljochten inkeld noch de wolken heech boppe de kime. No waard it gau kâlder, en de wolken ferkleuren fan hel-oranje nei karmyn en pears. Dochs bleau de man yn ’e iepen feranda stean. Hy stie dreamerich yn it dizich-bewegende tsjuster foar him út te stoarjen, en yn ’e fluch swart wurdende himel ferskynden hjir en dêr twinkeljende stjerren.
Hy gie sitten yn ’e reiden stoel, en naam it glês konjak fan it ebbehouten taffeltsje. De amberkleurige floeistof wie frijwol gitswart yn ’e skimer. Hy liet de floeistof rûndraaie yn it glês, en tocht oan neat yn it bysûnder.… Lês fierder