Oan de sinnegod
Wêr bisto? dronken jokket de siele my
Fan alles fan dyn wielde, want nyskes wie ’t,
Dat ik it seach, hoe’t, wurch fan syn
Reis, de oanbidlike goadejonge
De jonge lokken baaide yn ’t wolkegoud;
En no noch eagje ik as fansels nei him;
Mar fier is er nei fromme folken,
Dy’t him noch earje, hinnereizge.
Dy leavje ik, ierde! ommers, do treurst mei my!
En ús fertriet dan omslacht, as bernesmert,
Yn slommersliep, en sa’t de winen
roetse en reauntsje yn ’t snarespul,
Oant him de masterfinger in moaier toan
Untlokt, sa boartsje dize en dream om ús
oant de beminde wer ferskynt en
Libben en geast har yn ús ûntstekke.… Lês fierder