‘Net griemen, mem’ zou ik volgens de overlevering als broekenmannetje hebben gezegd. Dat was in Dokkum, ergens rond 1956. Kort daarna is mijn Fries vliegensvlug verdampt doordat mijn vader (Hagenees) en moeder (Brabantse) naar Haarlem verhuisden. Dus ‘net griemen, mem‘ werd ‘niet knoeien, mama’.

Zat het Fries meer dan zestig jaar latent in een afgelegen taalgebiedje van mijn brein, wachtend om wakkergekust te worden? Niets wees erop toen ik vier weken geleden begon in Spiegel van de Friese poëzie, een prachtige tweetalige uitgave. Dus ik kon spieken bij de vertaling als ik het niet snapte, maar zelfs dan…

Lês fierder by Dagklad… Lês fierder

Hiel vaeke is een boek mooier as de verfilming van dat boek. Mar soms bin boek en film allebeide meer as indrokwekkend. Vleden jaor las ik de roman Noem me bij jouw naam. De vertaeling van Call me by your name van André Aciman.

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder

De ferwachting fan it tiidsferrin falt wachtsjend altiten tsjin. Alle kearen wer. Altyd as ik moarns ergens ûnderweis ree bin om wer de doar út te gean en fierder te reizgjen, bin ik fierstente te betiid klear. Meastal in kertier. Sawat. Alle kearen wer. It is in doelleas skoft dat needsaaklikerwize net nedich is, mar dat dy wol geregeld yn de besnijing hat. Wat dochst dan… ast de tas al ynpakt en de jas oanlutsen hast. Dan sjochst nochris om dy hinne. In hotelkeamer neisjen by’t ôfreizgjen is net folle wurk, mar wol wichtich. Wêr ûnder it bêd sjen? Nee! Net dwaan seist tsjin dysels.… Lês fierder