Poëzij
blaudruk
Keunst / Kunst
Keunst
foar Syds Wiersma
Der wiene twa galeryen neistinoar
Ik rûn de ferkearde yn
Der hongen in knoarre skilderijen fan Dupond en Dupont-eftige figueren
Ik frege de skilder oft se folle fan Kuifje lêzen hie
Ik ha in hiel soad stripboeken lêzen antwurde se
Dit binne evensagoed djoere plaatsjes flapte ik derút
want der wiene skilderijen by fan €6000,-
Guon minsken ha tefolle jild gie ik fierder
en fernaam dat dat net yn goeie ierde foel
Doe heakke it petear
Tankewol dat ik efkes sjen mocht sei ik fatsoenlik en gie nei de oare galery
It wie mar goed dat ik net sein hie
dat in soad minsken tefolle jild hawwe
en te min ferstân fan keunst
Oersetting Martsje de Jong
Tomas Dalgaard (út: Alene i dårligt selskab, ferwachte ein 2024)
Kunst
tilegnet Syds Wiersma
Der lå to gallerier ved siden af hinanden
Jeg kom til at gå ind i det forkerte
Der hang en masse malerier af Dupond og Dupont lignende figurer
Jeg spurgte maleren om hun havde læst meget Tintin
Jeg har læst mange tegneserier svarede hun
Det er godt nok nogle dyre billeder kom jeg til at udbryde fordi nogle af malerierne kostede 45000,-
Nogle mennesker har for mange penge tilføjede jeg og kunne mærke det ikke faldt i god jord
Fra da af gik samtalen trægt
Tak for kigget sagde jeg høfligt og gik ind i det andet galleri
Det var vist godt jeg ikke havde sagt
Nogle mennesker har for mange penge
og for lidt forstand på kunst… Lês fierder
yn ’e achtertún
de achtertún is hielendal ynsletten
troch trije stiennen hokken fan ’e buorlju
troch ús eigen stiennen hok en garaazje
en by einsluten troch twa houten sketten
lokkigernôch allegear platte dakken
it himelferwulft spant der breedút boppe
de helte fan ’e grûn is betegele
in stiennige wrâld is it hjir achterhûs
mar fjouwer blomperkjes en in strypke gers
twa rjochtoppe japanske kersen yn bloei
wielderich en ryk fan ’t jier as nea earder
protsjend wytrôze jonggrien blêd dertusken
yn it kleare ljocht twa langstâlige pearse tulpen
en noch fjouwer rôze mei franjerânen
tsjin ’e noardmuorre folút in peaskeblom
út ’e rozet wei op wol njoggen stâlen
skerms mei likernôch tweintich giele blomkes
mar ik kin my min oerjaan oan ’e sinne
yn myn holle in wrâld wreed en yn ûnstjoer
tsjin it sket lykwols yn it ivige skaad
maitiidssinneblommen en blauwe drúfkes
út alle macht ek oan myn eagen lûke
PB… Lês fierder
Paleo-DNA
Bûten by fjoerkoerfonken
Wit ik drôgjend
Dat ik fan juster bin
Wurden âld en djip
Rjuchtsje ik omheech
Lit se strielje
Neist planeten
Fan ’e middei yn tún
Fûn ik by bjirk
Knynbiente
Zaza fan Femke
Ea libben kjifdier
Op ’e oergong
Alles komt werom
Gloede hjoed
Besielje deade
Sjamanesjamme
Jou my moarn
Waarme sinne… Lês fierder
In vino veritas
doe’t ik acht wie, waard ik troch de rûne
noflik rûkende freondinne fan myn mem
ynwijd yn ’e geheimen fan it sûpen
gewoan thús oan ’e keukentafel
myn mem dielnimster en tsjûge
heit en mem holden der in mediterrane styl op nei –
by it jûnsiten wie ik wend in glês wyn te drinken
dat hearde by myn opfieding, fûnen sy
dy jûn wie de iterij fan ’e beide freondinnen
in wier bacchanaal, dêr’t de twa doazen wyn
oars goed foar in wike wille
der yn ien jûn trochhinne jage waarden
de freondinne fan myn mem hold fan in slok
en hie gjin muoite mei it trochsykjen fan it hûs
sadat us heit de flessen ferburch
as hja lânskaam
de yngrediïnten foar in hearlik Italiaansk miel
leinen te fertutearzjen yn har plestik jaskes
útsein de pekorino dy’t yn stikken snien
mei oliven en stokbôle behimmele waard
fuortspield mei in soad midsmjittige
drûge reade
wylst ‘muoike Sas’ har toarst fersloech
rekke myn mem efter de pûst fan it laitsjen
my waard ûnachtsum byskonken
der waard proaste op it libben
of soksawat
nei in koart skoft fernaam ik
mei it ferwegen fan myn holle
dat it efkes duorre foar ’t de harsens
deselde kant út gongen
ik betrape mysels dat ik djip yn ’e blûze
fan muoike Sas siet te luorkjen
en seach fernuvere dat se my willich
in romme eachopslach gunde
yn har wiidweidige dekolletee
ik fernaam ynienen dat myn mage leech wie –
brabbele mei dûbele tonge wat oer patat
en wie ferbjustere doe’t elkenien oerein kaam
om ôf te setten nei de snackbar
dêr waard de rook fan ferskrale frituerfet
my al gau tefolle, ik kokhalze
en wie midden yn ’e patattinte oer de nekke gien
as ik net tafallich de goede kant op fallen wie
troch de iepen doar nei bûten tsjin in lampepeal
dêr ’t ik ynmoedich en út ’e teannen wei
begûn te koarjen
út ’e fierte hearde ik
de stim fan muoike Sas: ‘sjoch no!… Lês fierder