Kollums

Dirkje Brouwer

Tink it om

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

It is der net te wêzen. It is dêr ysbaarlik kâld. Net sa’n bytsje ek. De gemiddelde temperatuer leit by -69°C. Der binne bergen, falleien en gletsjers. Der is in noardpoal om jaloersk op te wêzen want troch en troch beferzen. It lân is okergiel en fynst der ek fulkanen. De loft is der iler as op de Mount Everest. Gjinien wol der op fakânsje. Net ien hat dêr nocht oan. No oerdriuw ik. Dit moat ik nuansearje – ek al is dit in kollum – gjinien hat der nocht oan mei syn ferstân op it goede plak. Sels it lokkerke dat je der alle dagen in healoere by krije en de seizoenen der langer duorje, helpt gjin normale stjerling oer de streek.… Lês fierder

Henk van der Veer

Jacobus

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

De biografy over Jacobus Q. Smink (1954-2024), skreven deur Marian Hulshof (1951) toen Jacobus nòch leefde, het mij aardech bij de stròt pakt. In ut 271 bladsiden tellende boek dat as titel ‘Skitterje en skûlje’hat, is de ondertitel ‘Jimladream, it libben fan in bipolêre dichter’ en dat laatste krijt wel un heel soad andacht.

Ut literêre leven sneeuwt der deur onder, al is de groate fracht fersen, achter in’e biografy úteraard mear as ut suurtsje bij de boadskappen. Uteindelek draait draait ut dêr wel om.

Wat mij f’ral su bij de stròt grypt is dat deur Jacobus syn bipolêre stoornis ( ik kon ut begrip as ‘manys-depressyf) der allemaal problemen ontstaan.… Lês fierder

Giny Bastiaans

In koekoek yn ’e stêd

Pleatst op
8
logo.ensafh

Ferhúzje is in spannend aventoer. Benammen fan in doarp nei de stêd, wat ik die. Do begjinst der oan, mar witst net hoe’t it fiele sil. Ik bin grut wurden yn ’e stêd en ha twa jier yn in metropoal wenne. Yn it doarp ha ik krapoan in heal libben wenne. Dat hat foardielen en neidielen.

Dyn rêchpûde wurdt yn ’e rin fan ’e jierren fuld mei moai en minder moai. Yn in doarp hoechst mar ien tsjin te kommen dêr’tst efkes in praatsje mei dochst oer it waar of soks, om tagelyk te witten dat sy of hy de ynhâld fan dyn rêchpûde ken, fan it gelok en de tsjinslach, sûnder it der altyd oer te hawwen.… Lês fierder

Henk Nijp

L ‘histoire se répète of what’s in a name

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

Begjin jierren sechtich kamen wy te wenjen yn ien fan de fjouwer earste rychjehuzen dy’t boud waarden yn it Nylân. In nij te ûntwikkeljen wenwyk yn Ljouwert tusken it spoar nei it suden, it Van Harinxmakanaal en de Julianaleane en oanslutend op de West-Yndyske buert. De earste huzen dêre wiene ornearre foar minsken yn tsjinst fan de oerheid: amtners, plysjes, ûnderwizers en militêren, en sa mear. Dat gong doe noch sa, selektearje op berop. Ik leau sels dat der ek noch in soarte fan ballotaazjekommisje oer gear moast foar’t der in wente tawiisd wurde koe.
Us heit wurke by de PTT en wy wiene doe mei trije bern, dat wat dat oanbelange kaam ús húshâlding yn oanmerking.… Lês fierder

Jemke Visser

Dûnsje

Pleatst op
1
logo.ensafh

Okkerdeis waard yn in tv-programma oandacht bestege oan it wer yn swang reitsjen fan dûnsles en ‘styldûnsjen’, sa as dat eartiids op dûnsjûnen gebrûklik wie. Benammen by de wat âlderen sjocht dat der no, mei alle respekt, fermaaklik út en kaam der by my in ‘och heden, ja’ boppe. ‘Dat ha ik eartiids ek dien,’ sei ’k tsjin myn pakesizzers.
Se seagen my ferbjustere oan: Nee wol … dêr koene se harren neat by foarstelle.
Dat koe ik my, op myn beurt wol yntinke, want der is oan my net in grut dûnstalint ferlern gien. Mar ja, hoe gie dat. Op seker momint wiene je dêr oan ta, eltsenien die it.… Lês fierder

Anne Feddema

Parys

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

Yn dy stêd hie ik dus al in hiel skoft net mear west en no nammers ek net werklik. No Feddema: lis dat nuvere begjin fan dyn kollumke mar ris út. Ik bedoel eins te sizzen: as je yn in stêd binne, wêze wolle, dan rinne je en pankoekje je mar sa’n bytsje om. Musea besykje en dit is leuk, dat is aardichbesites. Ik wie foar it lêst yn ’e ljochtstêd yn 1999. Yn Disneylân Parys, organisearre troch ús Paulusma busreizen, mei ús twa fammen. Earlik is earlik: dan sitte je ek wól en nét yn ’e stêd. Ja, yn in hotel yn in bûtenwyk, mar yn dy twa dagen sjogge je allinne mar Mickey en Donald en goed … miskien in rôt ûnder it finster fan ’e itensseal, efkes, wiet noch, út ’e Seine kaam, om ek in haute cuisine petit déjeuner fuort te wurkjen.… Lês fierder

Henk van der Veer

Doad en begraven

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

In’e digitale LC fan 21 jannewary las ik un stuk/ferslach fan Maria del Grosso over de toekomst fan’e toekomstege begrafplakken. Maria was bij un lezing fan Wim van Oort, landelek spesialist in begraafplakken weest.
Dy begraafplakken mutte der fòlgens Van Oort in’e toekomst anders. Ik haal un passaazje an út ut ferslach.

‘Alles om de aandacht op je begraafplaats te richten. Tegelijkertijd moet je ervoor zorgen dat een kerkhof meer is dan alleen begraven. Maak er een uitnodigende multifunctionele omgeving van. Zorg dat er naast begraven de mogelijkheid is om as uit te zetten, dat mensen er kunnen genieten van de natuur, dat er herdenkingsactiviteiten als lichtjesavonden zijn, dat mensen er even een rondje kunnen lopen om tot rust te komen of te mijmeren of herinneren en dat ontmoeting mogelijk is.’… Lês fierder