Kollums

Henk Nijp

De lange earm fan Moskou

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

‘Nee, kin ik jo net bliid mei meitsje op it stuit. As it meisit nije wike wer, mar ik jou gjin garânsje. It binne ûnwisse tiden mei dizze kjeld en de oarloch. Belje nije wike tongersdei mar even wer om te hearren hoe en wat.’ Dat wie it antwurd fan de man efter de servicebaly fan de boumerk dat ik krige op myn fraach oft er my oan in rôle radiatorfoly helpe koe. Se wiene der al lang wer troch, it wie in gekkeboel en it wie hast net te besetten; elkenien like wol dwaande te wêzen om kieren en gatten te stopjen tsjin de gierjende ynflaasje en de grouwélige enerzjyprizen.… Lês fierder

Lomme Schokker

Komt in man oan de doar…

Pleatst op
1
logo.ensafh

Dat boek sûnder ein, de krante: wat en wêr soene wy wêze sûnder de útdragers fan it nijs?
De tiisdeis foar de krystdagen hear ik jûns om sân oere de doarbelle. Ik rin de gong yn, doch de lampen oan en meitsje de foardoar iepen. Twa minsken: it tichtst by de doarbel in famke fan in jier of tsien. Skean efter har in man. It famke jout my it winskkaartsje fan de krante.
Der ûntstiet tusken ús trijen in koarte konversaasje, dy’t ik hjir efkes sa goed mooglik rekonstruearje moat.

‘Het Haarlems Dagblad,’ seit it famke.
‘Aha, ik hie jimme al ferwachte.’… Lês fierder

Greet Andringa

Froast 

Pleatst op
2
logo.ensafh

It spûket hjoed perfoarst net op it Spûkeleantsje achter Eastermar. It is prachtich froastich waar, de sinne glinsteret yn de iiskristallen op it gers en it fallen blêd en hjir en dêr hinget noch in helderreade bottel oan in wylde roazestrúk. De ûndergrûn fan it smelle paadsje is noflik hurd ûnder de berchskuon dy’t dit jier by ús kuier fan de westkust fan Súd-Skotlân nei de eastkust gâns oare boaiems meimakke hawwe.

Yn dizze koarte dagen om de wintersinnekear hinne doarmje de tinzen frijwat  rjochting wat west hat en wat noch komme sil. En grif dit jier wêryn’t Koroana noch mar it earste spûk bliek.… Lês fierder

Giny Bastiaans

In grut en lyts Krystbern

Pleatst op
7
logo.ensafh

As wy yn it âlderlik hûs yn Boalsert wat kwyt wiene, en dan praat ik oer lang ferlyn, dan seinen wy al sykjend dit ferske op: ‘Heilige Antoanius, trouwe vriend, maak nou dat ik myn … werom fyn.’
En dan koe it om fan alles gean, in knoop fan ’e jas/in breipatroan/dy iene sok/in boek/brief/pinne/mûtse/puntesliper/favorite knuffel/…
Neam mar op.

Dat ferske wie eins in soartemint fan mantra, avant la lettre.
Broerkes en suske, allegear moasten se meihelpe om te sykjen. En dan gie it yn koar troch it hûs: ‘Heilige Antoanius ….’
As yn in Boeddistysk kleaster.
En earlik, troch dat hieltyd wer opsizzen fan dy tekst sikest rêstich troch.… Lês fierder

Cornelis van der Wal

Mingd nijs (4): Freed giet fuort

Pleatst op
3
logo.ensafh

Dat foel my rau op it dak: de wyklikse kultuerbylage Freed fan de Ljouwerter Krante sil ferdwine. It is noch net offisjeel bekendmakke, mar ik haw it út tige betroubere boarne.

De lytsachting foar kultuer by de hjoeddeiske redaksje fan de Ljouwerter is no ek wol hiel dúdlik foar it ljocht kommen.

Ik kin wol riede wat de krante hjiroer meidiele sil: se wolle de kulturele (en dus ek de Frysk-literêre) stikken tenei better ferdiele oer de oare dagen fan de wike.

It sil grif krekt sa gean as by it ferdwinen fan it kultuerprogramma de K-Rûte op Omrop Fryslân televyzje.… Lês fierder

Anne Feddema

Jubileum

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

Dit jier bin ik fjirtich jier byldzjend keunstner. Sa no en dan kin ik dat sels net iens leauwe. Wêrom en hoe wit ik dat? Gjin prikklok, baas of administraasje dy’t my dat fertelle kin.
Fjirtich jier lyn waard ik ien en tweintich en in skoftke derfoar hie ik myn earste grutte skilderij makke. Earne yn it begjin fan septimber 1982 wie ik dêr oan begûn. Tocht ik doe werklik konkreet: Ik bin keunstner. No nee, perfoarst net hear … ik fielde gewoan in ynderlike twang om te skilderjen.
Aldergeloks is dy twang altyd bleaun. Foar jild haw ik net al te faak it pinsiel of tekenark yn ’e hân naam.… Lês fierder

Lomme Schokker

Beskûlgean

Pleatst op
1
logo.ensafh

By beppe fielde ik my thús. Mocht graach en koe goed mei har prate.
‘Wat wer moai om mei dy te petearjen,’ sei se dan, as ik har hûs yn kaam.
No ja, sy koe goed mei my prate.
‘Och jonkje ju, moatst dy net drok meitsje … Sa slim is it net … As ien it kin, bisto it … Kinst folle mear as datst tinkst … Moatst gewoan dwáán en foaral gewóán dwaan … Hjir haw ik in koekje foar dy.’

Earste klasse Mulo. Tiisdeis en tongersdeis nei de pauze Frânsk fan Hospes, autoritêre pestkop sûnder ein. Nei elts proefwurk en skriftlike oerhearring boldere er, altyd wer ûnferwachts: ‘PENNEN NEER!’… Lês fierder