Jemke Visser

Sûnder stôk

logo.ensafh

It hiele libben is in ôfskied wurdt wolris sein. Ja, as jo der op in bepaalde wize nei sjogge. Mar it is wol wat in pessimistyske foarstelling fan saken. Fansels gean dingen foarby, miskien spitich, mar like faak is dat net sa slim en tinke je der mei niget en waarmte oan werom.
In soad hinget derfan ôf ûnder hokker omstannichheden, mei hokker emoasjes saken út it sicht ferdwine en … hoe’t je dermei omgean. Dat is lang net foar eltsenien gelyk.
It ferlies fan in neiste hakt der fansels flink yn. Mar wa oerkomt dat net?
Sûnder al tefolle krupsjes de tachtich passearje?… Lês fierder

Anne Feddema

NPO Klassiek

logo.ensafh

Moarns as ik yn ’e wenkeamer kom goai ik de radio der wol gauris op en dat is dan altiten deselde stjoerder: Radio 4. Sa hjit it dus ûndertusken net mear, it is al in aardich skoft: NPO Klassiek.
In klassike stjoerder alsa, mei klassike muzyk dus … No, ferjit it mar moai.
Sa no en dan is it gewoanwei in ferskrikking om der nei te harkjen. It is sa stadichoan in bibelske besiking wurden. Noch los fan al it geëamel en wiidweidigens fan ’e kwasy kulturele petearen mei konservatoaren fan musea oer útstallingen, oer boeken dy’t je lêze moatte en gewoane ynfotainment is de muzyk sels, yn alle gefallen moarns, ek op in djiptepunt bedarre.… Lês fierder

Henk Nijp

Foar F

logo.ensafh

De wyn skuorde sa út en troch fûl oan it stjoer. Wy rieden yn it roetsjuster oer de lange dyk mei oan wjerskanten wetter. De weagen oan ’e rjochterkant moasten wol wite krunen ha. Ek foar, efter, boppe en ûnder ús wie wetter. De streken op ’e dyk wiene hast net te sjen.Doe ’t ik in wat trage frachtwein foarby woe waard it hielendal nuodlik, it wie in kwestje fan ‘lok wat jouste’ en hâld it stjoer rjocht. Op ’e foarrút kletste in onhuere bats wetter dy’t de rutewiskers net goed oankoene. Oerlevere oan it momint, even gjin sizzenskip oer wat der barde.… Lês fierder

Giny Bastiaans

In siedsje en in aaike

logo.ensafh

It wie fakânsje en dêrom drok yn ’e stêd. Ik fûn dat ik kofje mei gebak fertsjinne hie. Wêrmei wit ik net, mar der is altyd wat te betinken. Dat it wer reinde bygelyks.
It restaurant siet smoarfol. Mar dochs fûn ik ien lege stoel. Njonken my sieten trije bern mei harren mem, of wie it de beppe?
Twa fan ’e bern sieten tegearre op ien stoel. No ja sitte, heisteren der op om en dat waard hontheien.
Ynienen kaam my wat yn ’t sin en ik frege de frou: ‘Bin ik no sitten gien op ien fan jim stuollen? Ha ik dy no sa mar ynpikt?’… Lês fierder

Anne Feddema

Kuierke yn myn byldzjend wurk

logo.ensafh

Der giet fansels neat boppe in kuiertocht yn ’e frije natoer mar sa no en dan moatte je ek ris in oare kant út om nije yndrukken op te dwaan. Ik nûgje jimme dêrom ek graach út om tegearre mei my in kuierke troch myn byldzjend wurk te meitsjen. We rinne no nei it grutte Potleadbosk. Sykje mar in gaadlik potlead út, HB, B … jo binne in sêft minske? 6B, 8B sels? Toe mar, it kin allegear, wy dogge net moeilik hear. Op nei de Berch fan papier. Sykje mar in fel út. Sa binne we al in hiel ein op streek freonen, of soene wy dat wêze kinne?… Lês fierder

Jemke Visser

Der is mear tusken himmel en ierde …

logo.ensafh

… wurdt faak sein as eat wol hiel tafallich is. Earlik sein is it oan my net bot bestege. Ik ha der frede mei dat net alles te ferklearjen is en mearkes, hoe aardich ek, bliuwe mearkes.
Dat nimt net wei dat je soms wolris wat oerkomt …
It grutste part fan myn famylje is hikke en tein yn Fryslân en dêr ek bleaun. Net allegear,
âldomke Sytze Jehannes Kooistra (1868-1951) bedarre as ûnderwizer yn Amsterdam. In pear kear yn’t jier gie er op besite by de famylje yn Akkrum, ek by ús.
In freonlike, al wat âldere baas mei in griis burdsje, gouden briltsje en mei moai waar in striehoed op, sa sjoch ik him noch foar my.… Lês fierder

Henk Nijp

Om ’e nocht

logo.ensafh

Ik siet al in moai skoft op in plakje oan in lange tafel te wachtsjen oant myn namme neamd wurde soe. De stuollen yn ’e wachtromte wiene hast allegearre beset en der siet noch net in soad ferrin yn. Mar in pear plakken wiene noch frij. Ik wie moai op ’e tiid fan hûs gongen, want de foarige kear dat ik hjirhinne moast hie ik mear as de heale rûte efter in ûnbidige trekker mei fan dy ûnhuer brede luchtbannen oansukkele; ik koe dêr mei gjin mooglikheid omhinne komme. De trekkersjauffeur fielde him blykber de ‘king of the road’ want hy wie net fan doel om ek mar in heale meter yn te skikken.… Lês fierder