Fan ’e moarn om in oer as sân bin ik op wei gien út it hotel yn Nairobi. It is no fiif oeren letter. Ik ryd mei in gonkje as sechtich oer it hite asfalt fan ’e A 109 rjochting Mombassa, sawat de iennichste knappe asfaltdyk yn Kenia, it wurdt sels in ‘highway’ neamd. In waarme loftstream komt troch it iepensteande rútsje fan ’e jeep en mingt him mei it hege lûd fan in gitaar dat út ’e autoradio komt. It readbrún en griengiel fan ’e wyldernis sûzet stadich foarby op it ritme fan ’e bengamuzyk.
Op it stuit fan dizze twadde alinea bin ik sawat op hichte fan ’e ôfslach Mariwenjyi.… Lês fierder