Piter Boersma

Molwrot 21 en 22

logo.ensafh

Feuilleton

21

No’t Paul der ek wie, bestelden se nochris in Pisco Sour, de ynlânske cocktail.
As foargerjocht keazen se sileenske sop mei kabeljau en kokkels, moksels, krab, garnalen en coquilles en as haadgerjocht tonyn, de eksoatyske kana kana en in skaaltsje mei seefruchten. Se namen der de wite wyn by dy’t Paul dêr al earder dronken hie.
‘Dat wy no fisk ite sille op Peaske-eilân, dat harmoniearret, dat is moai,’ sei Paul Mols, ‘mar oars, ik swar by heterogeen en by dissonant. De Midden-Europeeske Mahler spylje op Peaske-eilân en it ûnder it iten fan fisk hawwe oer Mahler neam ik heterogeen.… Lês fierder

Willem Winters

USA

logo.ensafh

Wy soene no mar ris trochsette en regelje in reis troch de USA. Dat wie noch gâns in wurk. Mar dêr woe ik it net oer hawwe.

Minsken dy’t ik no – no’t wy nei twa moanne en 9000 km en 3000 liter benzine werom binne – tsjinkom freegje: ‘Wat foel dy it measte op yn de USA?’ Dêr hoech ik net oer nei te tinken. It earste wat my opfoel doe’t wy bûten it fleanfjild Newark stapten wiene de ûnbidige trucks (mei oplizzers). Type Mack, mei fan dy enoarme snuten, mar inkeld in frachtwein sa’t wy dy kenne.
In soad lju ride privee yn in pick-up.… Lês fierder

Edwin de Groot

It horloazje fan de hypnotiseur

logo.ensafh

Ik fal fuort mar mei de doar yn hûs. Dit is in boek dat der wêze mei. Lit de e-books har mar dwaande hâlde mei Skandinavyske thrillers, Esther Verhoeff en oare (foartinte-)literatuer. Dit boek moat fysyk belibbe wurde.
Thús mei in bakje kofje en Stimd Slik op skoat.

De kleur fan it omkaft ferrast my, want mei sa’n titel ferwachte ik in griis omkaft. Ynstee is de kleur mear akwamarijn of turkoaize. Mei de heale titel dêryn drukt en mei in fine giele letter de twadde helte. In hoeden en dochs prikkeljend foarmjûn omkaft dêr’t jo efkes nei sjen moatte. Der sit in ûnthjit yn; dit boek hoecht net allinne lêzen te wurden, of besjoen.… Lês fierder

André Looijenga

simmerhjerst

logo.ensafh

 

de sinne tuollet al wat earder
(te witten: ienentweintich oere achttjin)
al wer murken koartet ús de tiid

it ljocht skeanet, tekenet djipper
eigen merkeldagen mjitte no de rispstûn’
each-ier yn ’e spegel, burdhier op ’t perslein
wanhope delgong siket wjerwurd
ferjierjen docht klokwizers har fuotstap

protters gûnzje har kloftsjende wjukjes
yn eskader natoerlyryk (kin ’t net helpe)
jûnsfleane yn frije foarm

oft dit dan healweis is op it paad, my
yn gleane middei net ferfytst?

krûdich rûkst it, en fruit, en fallen blêden
(genietsje de skyn fan folle tastân
drinzgje it skoft yn lije wyn
ynheljen is dij hoart genôch.… Lês fierder

Friduwih Riemersma

Hitens

logo.ensafh

Myn buorman seach my oer de râne fan syn balkon fronseljend oan: “Wa lêst no in boek mei dit waar? Is de krante net genôch?” Doe’t yn 1988 it Amerikaanske oarlochsskip USS Vincennes in Iraanske boargerfleanmasine út de loft skeat wenne ik yn Itaalje en oer it hite julywaar hong de politike hitens en ik lies my troch Iris Murdoch har broeiïge The black prince hinne. Oan ’e ein fan dat boek wist ik alles fan de spjalt tusken de keunst en de wrâld, fan de yllúzje fan realisme en fan taal dy’t makke is om ûnechtens oer te dragen en dat dat neat útmakket: “Dy ûnwierheid droech teminsten belangrike ynformaasje oer.”… Lês fierder

Tryntsje van der Steege

Nij op ’e planke – july 2014

logo.ensafh

Poëzij bliuwt in nijsgjirrich fenomeen. It alderearste kolleezje dêr’t myn stúdzje Ingelsk mei begûn wie ‘Academic Reading’, in fak dêr’t de grutten út de Ingelske literêre skiednis – Shakespeare, William Blake, T.S. Eliot – oan close reading ûnderwurpen wurden en wy as iverige studinten rigel foar rigel, wurd foar wurd op ’e siik gongen nei wat de dichter no krekt bedoeld hie, of bedoeld kind ha soe, of ûnbewust yn it gedicht stoppe hie. Wapene mei metafoaren, rymskema’s en leitmotiven gongen wy de gedichten te liif yn de ynterpretative striid.
Yn in folgjende stúdzje folge ik it kolleezje ‘Literaire Tekstinterpretatie’, itselde fak mar dan yn it Nederlânsk en mei Nederlânske dichters.… Lês fierder

André Looijenga

de gleone woastynwyn

logo.ensafh

“Fersteane jo ek Nederlânsk?”, beäntwurde de man myn groet. Hy wie myn eachhoeke ynrûn, oer de blikke foar it arkje. Stadich nijsgjirrich seach er om him hinne. Fan efter de wenkeamerstafel wie ik opstien, de fêstewâl en it gers opstapt.

Hy hie hjir earder ek wol west. Wie nei jierren benijd hoe’t it derút seach. Eartiids hie er ferkearing hân mei de dochter fan Rink van der Velde: Wytske. Dat sadwaande hie er doe wol op de pôle by it arkje west, mei jierdeis en sa. Hy hie heard dat de wenboat der noch wie, dat der no skriuwers yn sieten, dat hy wie mar ris delfytst út Ljouwert wei.… Lês fierder