Rânen klaai

Sa’t it wetter fan it lân wyt,
tsjokke rânen klaai tekent,
swart tusken griene greiden wiet

sa ferjonget him myn taal,
skaaft him oan in leafde,
leave kearen leaver as de dea.

*

Randen klei

Zoals het water van het land houdt,
dikke randen klei tekent,
zwart tussen grazig groen en nat

zo verjongt zich mijn taal,
schuurt zich aan een liefde,
vele malen liever dan de dood.

*

*

Healsliten

Oerfleanend fan eigenskippen
ferset de studearkeameraventoersman
de libbens fan wiere feinten, lyk as
hy der sels graach ientsje west hie.

Spullet monopoalje mei moaraal,
preket in provinsjestêd by elkoar,
folslein mei optochte lichte fûgel
dy’t him sûnder ferset bemint.… Lês fierder

Kaap de goede hoop

Ik hoopje dat ’k altyd fan dy hâld
lykas do fan my doe’t lucht en licht,
wy in iglo wiene tsjinoer de kjeld.

Doe ’t sûnder fêst te rinnen,
dyn hannen de kaap rûnen
en ik nei eefkes gicheljen ferstomme.

*

Kaap de goede hoop

Ik hoop dat ik altijd van je houd
zoals jij van mij toen lucht en licht,
wij een iglo waren tegen de kou.

Toen zonder vast te lopen,
je handen de kaap rondden
en ik na even giechelen verstomde.

De pit

Stroeve tosken wrotte troch de bekjelûker
oant de pit dêr’t in toatem fan grime
fertriet de tagong ûntseit.… Lês fierder