In wite do

logo.ensafh

Wy hiene repetysje fan it koar yn tsjerke. It wie tsjuster op it tsjerkeplein. Der skynde inkeld wat ljocht nei bûten troch it glês fan de grutte doarren.
Yn dat ljocht lei wat wyts op ’e stiennen. Ik tocht dat it in knuffel wie, dy’t in berntsje fallen litten hie.
Ik rûn derhinne. It wie in fûgel. In wite do. Hy lei op ’e side en doe’t ik him sa lizzen seach, moast ik tinke oan de skets fan Toon Hermans; ‘De doif is dood’.
Fan in deade fûgel krij ik altyd de triennen yn ’e eagen. Ferline wike noch lei der ûnder in rút fan ús hûs in deade hagemosk.… Lês fierder

Jemke Visser

Sûnder stôk

logo.ensafh

It hiele libben is in ôfskied wurdt wolris sein. Ja, as jo der op in bepaalde wize nei sjogge. Mar it is wol wat in pessimistyske foarstelling fan saken. Fansels gean dingen foarby, miskien spitich, mar like faak is dat net sa slim en tinke je der mei niget en waarmte oan werom.
In soad hinget derfan ôf ûnder hokker omstannichheden, mei hokker emoasjes saken út it sicht ferdwine en … hoe’t je dermei omgean. Dat is lang net foar eltsenien gelyk.
It ferlies fan in neiste hakt der fansels flink yn. Mar wa oerkomt dat net?
Sûnder al tefolle krupsjes de tachtich passearje?… Lês fierder

Gabriëlle Terpstra

Wurd för Wurd: Yn petear mei Joël Hut

logo.ensafh

Joël Hut presintearre ôfrûne simmer syn twadde bondel wurd för wurd för wurd yn kafee De Gouden Leeuw. Om it ris goed oer dy bondel te hawwen, tref ik him hjoed wer yn dit kafee.

Joël Hut, dy’t eins Joël Huitema hjit, mar de namme fan syn freondin oannaam as skriuwersnamme, waard berne yn Sint Nyk, syn âlden komme út Gaasterlân. Hy is opgroeid mei it Súdwesthoeksk, de taal dêr’t er ek yn skriuwt.

Op syn fyftjinde krige Joël te meitsjen mei mentale problemen, by syn herstel dêrfan gong er op ’e syk nei in hobby sadat er rêst en ûntspanning ynbouwe koe yn syn libben.… Lês fierder