Ynkringend giet de doarbel, ik rop: ‘Ik kom ‘r oan!’

‘It iten is betiid hjoed’, betink ik my.

Senuweftich sykje ik om myn skuon. In frjemde gewoante miskyn, mar ik rin altyd op bleate fuotten yn hûs. Dan bin ik mysels want ik bin thús.

De doarbel hâldt oan. Wer bin dy ferhipte skuon ek al wer?

Lês fierder by Tiden hawwe tiden… Lês fierder

Vandemorgen wa’k even om een peer bosschoppen naor Berkoop. Ik zol ok naor de slaachter, mar daor ston et volk tot op et trotwar te waachten tot ze de winkel in konnen. Ik gao een aandere keer wel es, die drokte is niks veur mi’j. Mar wat gebeurde d’r doe? In de auto he’k de radio vaeke an, in huus aenlik nooit. Ik luustere thuus alliend aovens op bedde even naor Met het oog op morgen en morgens om acht ure, ok op bedde, naor de ni’jsberichten.

Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder

Bêdklok

Ik hie foar myn kuier by winterjûn
Net ien om mei te petearjen fûn,
Mar ik hie it streekje dat der wie,
Oant de glânzjende eagen yn de snie,

En hie, miende ik, it folk binnendoar:
Hie it lûd fan in fidel, stimmen yn koar;
De fitraazjes wienen net earlik ticht, en
Ik seach jonge stalten, jonge gesichten.

Lês fierder by oersetter Klaas van der Hoek… Lês fierder

Ik bin nea priizge fan ús heit. Ik haw dêr nea gjin erch yn hân, sa net; dus ik haw it him ek nea kwea ôfnommen.

Nee, it foel my earst op, doe’t ik mei krysttiid in dokumintêre seach dêr’t in boerefamylje yn in jier lang mei de kamera folge waard. De boer en de boerinne holden sa te sjen leafst yn ‘e dekstâl ta, want hja hiene frijwat tek op ‘e skuorre – seis fammen en trije jonges.

Lês fierder by Jaap Slager… Lês fierder

’t Was mid-den in de winter.
’t Was mid-den in de nacht.
En ’t was héél koud.
En héél stil…
De maan keek om een hoek-je van de wol-ken. Zij lach-te… want de he-le we-reld was wit.

“Moaier wurdt ut fandaach nyt! Bovenstaand sitaartje komt út een fan dy kòstlek moaie W.G. van de Hulst boekjes ‘Voor Onze Kleinen’. Ik kreech ut fan frou Groeneveld út Sneek op 30 desember 1956. Púre nostalgy dy boekjes fan Willem Gerrit van de Hulst. Mar dy foarnamen noemden je nyt. De twee hoofdletters waren al bekend genoech! Dy boekjes fan W.G. van de Hulst hoare wat mij en myn generasygenoaten angaat hélemaal bij disse Tweede Kerstdach.… Lês fierder