Praatpeal ensafheest
Reagearje
ensafheest grut sukses!
Imke Hooijenga iepenet sneontejûn 12 maart it grutte ensafheest yn Romein yn Ljouwert. ensafh wol mei dit feest jongerein mear belûke by de Fryske literatuer. Acht dichters en twa hurde bands trede jûn op. Om 20.00 oere binne der al aardich wat minsken binnen, en geandewei de jûn wurdt it lekker drok. Der hinget in goede sfear en ja, der is ek aardich wat jeugd.
Tsead Bruinja (1974) set út ein mei in oersette tekst fan Bob Dylan, ‘Blues fan it Fjoer’:
Der baarnt my wat yn `e kop, ferdomme
Neffens my baarn ik op, baarn ik hielendal op
Der baarnt my wat yn `e kop, ferdomme
Neffens my baarn ik ik hielendal op
Èh, stjerre kin my net in fuck skille heite
Mar dy bern kin ik net allinnich jankend achterlitte
Èh, stjerre kin my net in fuck skille heite
Mar dy bern kin ik net allinnich jankend achterlitte
Ja jong, ik stoarje wat dy kant út
nei de hurde grûn fan dat begraafplak dêr
stoarje wat dom dy kant út
nei dat kloate begraafplak dêr
It sjocht der oars aardich ferlitten út, ferdomme,
at dy sunige sinne einlikst sakket
It sjocht der oars aardich ferlitten út, ferdomme,
at dy sunige sinne einlikst sakket
Der baarnt my wat yn `e eagen, ferdomme,
Neffens my baarn ik op, baarn ik hielendal op
Der baarnt my wat yn `e eagen, ferdomme
Neffens my baarn ik hielendal op
Èh, stjerre kin my net in fuck skille heite
Mar dy bern kin ik net allinnich jankend achterlitte
Èh, stjerre kin my net in fuck skille heite
Mar dy bern kin ik net allinnich jankend achterlitte
Der komt swarte reek omheech, ferdomme
It rikket my swart út ’e kop wei, swart út ’e kop wei
It rikket my swart út ’de kop wei heite,
swart út ’e kop wei heite
Freegje no dy rottige reade duvel mar
en meitsje myn stjonkende stjerbêd op
Freegje no dy rottige reade duvel mar
en meitsje myn stjonkende stjerbêd op
Der baarnt my wat yn ’e skonken, ferdomme
Neffens my baarn ik op, baarn ik hielendal op
Der baarnt my wat yn ’e skonken, ferdomme
Neffens my baarn ik op, baarn ik hielendal op
Èh, stjerre kin my net in fuck skille heite
Mar dy bern kin ik net allinnich jankend achterlitte
Èh, stjerre kin my net in fuck skille heite
Mar dy bern kin ik net allinnich jankend achterlitte
Tsead draacht krêftich foar mei driging yn de stim.… Lês fierder
Stjerrende bison, libjende kennis
Willem Winters hellet yn syn nijsgjirrige kollum “De bisonbolle” de kritikus Herman Hana oan. Yn in boekje oer keunst (1936) skriuwt Hana oer de prehistoaryske minske dy’t grotskilderingen makke:
‘menschen die veel van dieren hadden, niet rechtop konden lopen, niet konden spreken, althans niet met woorden en hun jagersbedrijf met uiterst primitieve steenen wapenen beoefenden.’
Tanksy de koalstofdatearringsmetoade (C14) witte wy dat de âldste grotskilderingen en de âlde byldsjes op ‘en heechst 40,000 jier âld binne. Se binne makke troch de Cro Magnon minske, dy’t genetysk besjoen net fan ús ferskilt. Wy kinne rjochtop rinne, en neffens paleologen koe de Cro-Magnon ek rjochtop rinne.… Lês fierder
Sinjalemint
Reboelje yn Kollumerlân is de tredde roman fan Rommert Tjeerdsma. It dekôr is Kollum en omkriten oan it ein fan de 18e ieu. It boek hannelet oer de oanrin fan it Kollumer Oproer fan 1797 tusken oranjegesinden en patriotten. De haadpersoan, Eabele Keuning, is in patriot en dat moat er úteinlik ûntjilde.
Eabele hat in fin mear as in bears yn ferlyk ta syn bruorren. Syn heit en mem wolle dêrom graach dat er studearje sil foar dûmny. Lykwols stjert syn heit en dan moat er it fak, skuonmakker, fan him oernimme om mei syn mem troch de tiid te kommen.… Lês fierder
Solmar fakânsje Calella
Ik sjoch mysels
Yn trijelûkspegel
Sokke foto’kes
Makken se ek
Yn de foarige ieu
Lofts, rjochts
Harsens frontaal
Ik ha my yn in
Ivichheid net
Goed besjoen
Dampich út bad
Ja, it Pyknysk type
Sa fuortrûn út in
Pasjintedossier
Etalaazjepop op in
Fakânsje útstapke
Alle ûnderdielen
Wurkje noch wol
Mar dat kin moarn
Samar oars wêze
As je better sjogge
Troch de lins
Binne de pixels
Al yn ûntbining
En farsk sied
Boarne fan nij libben
Is krekt ferdwûn
Troch de ôffier
Fan it bad
Ik hoopje sa
Dat de lytse
Pyknyske
Homunculi
Parasjútsjes hawwe
En wichtiger noch
Swimme kinne… Lês fierder
De maaitiid komt der oan
Fan alle linkse hobbys dêr’t guon partijen sa’n hekel oan hawwe, binne de literatuer en de wylde fûgels my wol it leafste. Yn stân hâlde kostet jild en it rendemint is altiten ûnwis. Yn dy sin binne it beide natuerferskynsels. De opkomst fan nije skriuwtalinten en ûnbekende fûgelsoarten liket eat dat spontaan ûntstiet, mar dat is fansels relatyf. It fernuveret my net dat jong talint yn Fryslân faak in foarbyld of stevige fiedingsboaiem hat yn de eigen famyljerûnte. De talinten dy’t net yn sa’n beskerme sfear opgroeiden, binne eins de echte natuerferskynsels.
Nije fûgels (ik bedoel ferrassende ferskinings fan soarten dy’t hjir tritich jier lyn amper sjoen waarden) komme hjir omdat it klimaat feroaret.… Lês fierder
Intermitencias del Oeste (1)
Intermitencias del Oeste (1)
(Canción Rusa) (p.220)
út: Ladera Este (Eastlike skeante)
Construimos el canal:
nos reeducan por el trabajo.
El viento se quiebra en nuestra hombros,
nosotros nos quebramos en las rocas.
Éramos cien mil, ahora somos mil,
no sé mañana saldrá el sol para mí.
Ynterrupsjes út it westen (1)
Russysk liet
We dolden it kanaal:
troch de arbeid weroplaat.
De wyn brekt op ús rêgen,
wy brekke op ’e rotsen.
We wiene mei in hûnderttûzen, no mei tûzen,
wa wit oft ik moarn it liemeren sjoch.
Oersetting: Hindrik Wiebe Rinzema
Oerset út:
The Collected Poems of Octavio Paz 1957-1987
bewurke en oerset troch Eliot Weinberger
New Directions Publishing Company
New York 1990
ISBN-10: 0-8112-1173-4… Lês fierder