Fan ‘e wike kaam ik yn Ljouwert ynienen efter sa’n blauwe Arrivabus te riden, it avesearre net al te bot, it heakke nochal op ‘e rotonde, dat ik hie it wol oan tiid en lês it ferhaal op de achterkant fan de bus. It gong oer in ‘wereldreis Fryslân-style’, de lêzer waard oantrúnd om op ekspedysje yn eigen provinsje te gean. Hiene wy sa’n ekspedysje ek al net ris earder by de ein hân, in pear jier tebek? It kaam my net alhiel ûnbekend foar. It wurd ‘ekspedysje’ hat foar my altyd in konnotaasje mei wat ûnherberchsums, fan ûnlân, woest en ûngastfrij, it jout my wat in ‘unheimisch’ gefoel om mar ris in bûtenlânsk wurd te brûken.… Lês fierder

Us doarp is segene mei in treinstasjon. Gewoanwei kinne wy hjir wol sa’n fjouwer kear yn ‘e oere weikomme. Op it stuit is dat wat minder fanwege firusfratsen, mar hoe yntelliginter oft wy dy ôfbouwe hoe earder oft de wenstige skema’s wer tapast wurde sille. Rutte cs. dogge harren bêst, mar wy binne der noch net… Mar no komt der de hiele dei troch in stim út ‘e perronlûdsprekkers dy’t hieltyd wer meidielt dat de gewoane fertrektiden net mear jilde en dat der oanpassingen binne fanwege koroana. Dat sil wol sa moatte fan ‘e direksje mar net ien heart it mear.… Lês fierder

It draven leit al in skoftke stil yn ferbân mei in ûnnoazele blessuere, net slim mar wol lestich. Gewoan rinne, kuierje, giet wol. Dan is der mar in bytsje kar ast dochs wat yn beweging bliuwe wolst. Mar yn dizze mâle tiden mei omfleanende firussen en in yntelligente lockdown yn it lân freget dat al wat oanpassingen. Gewoan sljochtweihinne samar in eintsje om is der net mear by. Dat moat mei ferdrach. Wy kinne noch wol in frisse noas helje, as dat mar net massaal bart. It is dus saak sa min mooglik minsken tsjin te kommen ûnderweis. Jûns let is dan in opsje mar dan sjochst hast neat fan de maitiidserupsjes en dy wolst net misse.… Lês fierder

Regen is gewoon confettie uit de hemel, sa begjint in promo-mailtsje fan ‘Visit Fryslân’, in klup dy’t ús provinsje oan ‘e man bringe moat. It is wol in poëtyske sin dat jou ik fuort ta, mar dank je de koekoek, fan konfetty is noch nea immen dweiltrochwiet wurden, dat is mei in fikse bui wol oars. Sa kinne jo fansels alles rjochtprate wat krom is: Ciara is gewoan in twirre dy’t har fersind hat. Lij bier is gewoan in pilske dat him te bot útsloofd hat, in Alvestêdetocht dy’t net trochgiet komt gewoan troch in winter mei de simmer yn ‘e kop.… Lês fierder

Ik kuierje gauris it Jaachpaad del. Dat doch ik hjoed ek wer, it is moai sinneskyn-waar en de dei nei ‘Blue Monday’, blauwe tiisdei dus eins, mar it is frijwat grien om my hinne en de winterblues is fier fuort.
It slacht eins nearne op, dy namme ‘Jaachpaad’. It is in paad dat der noch mar in jier as tsien leit, yn it ferlingde fan it âlde binnenpaad, om it doarp hinne. Gloednij oanlein yn it ramt fan de doarpsfisy fan doe en nije rekreaasjemooglikheden. Noch fan foar de tiid dat de gemeente omreden fan de gemeentlike weryndieling yn fjouwer stikken knipt is en ús partsje oan Grut Ljouwert fêstnaaid is.… Lês fierder

Se sille it sels wol nea ûnder eagen krije, de pubers fan hjoed, de soarchlike rapporten oer it nivo fan harren lêzen. De lêsfeardigens fan de 15-jierrigen yn Nederlân kachelet wér fierder achterút. Want lêzen is saai en rapporten oer lêzen binne fansels hielendal kânsleas. Lange teksten litte se yn elk gefal al lizze en der wurdt tsjintwurdich inkeld mar lêzen as it moat. It Pisa-rapport (fan de Oeso) lit sjen dat it lêsnivo yn fergeliking mei eardere jierren hieltyd minder wurdt, mar ek yn fergeliking mei de lannen om ús hinne, hurd sakket. Dat lêste is in faai teken. Wêrom fine bern yn Dútslân, België, Frankryk en neam mar op it lêzen net sadanich saai dat se der beroerd fan begjinne te lêzen?… Lês fierder