De slachboom fan de brêge gong nei in lytse tsien minuten wer stadich omheech. De reade ljochtsjes dôven. Motors waarden op ‘e nij starten. It skip dat de opstopping feroarsake hie wie al in moai ein de Waadsee op. We koene wer troch.
We gongen rjochting ‘it bêste lân fan d’ ierde’ of wat dêr noch fan oer is. It wie noch ier yn ‘e maitiid en it sintsje lake ús ta. Hjir lykwols gjin skriezen op ‘e hikke of tsjotterjende protters, dykskiep trouwens likemin. Smûkskaadzjend beamtegrien is der alhielendal net of it moatte dy dy pear útrûpele flearen op Koarnwertersân wêze.… Lês fierder
