Piter Boersma

yn ’e achtertún

logo.ensafh

 

 

 

de achtertún is hielendal ynsletten
troch trije stiennen hokken fan ’e buorlju
troch ús eigen stiennen hok en garaazje
en by einsluten troch twa houten sketten
lokkigernôch allegear platte dakken
it himelferwulft spant der breedút boppe
de helte fan ’e grûn is betegele
in stiennige wrâld is it hjir achterhûs
mar fjouwer blomperkjes en in strypke gers
twa rjochtoppe japanske kersen yn bloei
wielderich en ryk fan ’t jier as nea earder
protsjend wytrôze jonggrien blêd dertusken
yn it kleare ljocht twa langstâlige pearse tulpen
en noch fjouwer rôze mei franjerânen
tsjin ’e noardmuorre folút in peaskeblom
út ’e rozet wei op wol njoggen stâlen
skerms mei likernôch tweintich giele blomkes
mar ik kin my min oerjaan oan ’e sinne
yn myn holle in wrâld wreed en yn ûnstjoer
tsjin it sket lykwols yn it ivige skaad
maitiidssinneblommen en blauwe drúfkes
út alle macht ek oan myn eagen lûke

PB… Lês fierder

Jemke Visser

Fakânsjes (1) ‘Kastely’

logo.ensafh

‘En … wêr sille we no ris hinne’ hat west. Ik wit noch skoan hoe’t elts foarjier yn it teken stie fan wer oer de grins. Earst mei bern en hûn yn ’e auto, karke en tinten op ’e strún nei aardige, wat smûkere, lytsere campinkjes.
Om it hiele D-Day barren te besjen bedarren we in kear op in wol hiel provisoarysk campinkje by in boerespultsje fuort by Omaha Beach. Ien lyts toilethokje wie der mar. De boer yn wurkersklean, mei pet, snor en in bongeljend sjekje yn ’e hoeke fan ’e mûle kaam eltse moarn lâns yn syn ratteljend 2 CV’tsje om it jild op te heljen.… Lês fierder

Anne Feddema

Paleo-DNA

logo.ensafh

 

 

 

Bûten by fjoerkoerfonken
Wit ik drôgjend
Dat ik fan juster bin
Wurden âld en djip
Rjuchtsje ik omheech
Lit se strielje
Neist planeten

Fan ’e middei yn tún
Fûn ik by bjirk
Knynbiente
Zaza fan Femke
Ea libben kjifdier
Op ’e oergong
Alles komt werom

Gloede hjoed
Besielje deade
Sjamanesjamme
Jou my moarn
Waarme sinne… Lês fierder

Alwin van der Toorn

In vino veritas

logo.ensafh

 

 

 

doe’t ik acht wie, waard ik troch de rûne
noflik rûkende freondinne fan myn mem
ynwijd yn ’e geheimen fan it sûpen
gewoan thús oan ’e keukentafel
myn mem dielnimster en tsjûge

heit en mem holden der in mediterrane styl op nei –
by it jûnsiten wie ik wend in glês wyn te drinken
dat hearde by myn opfieding, fûnen sy

dy jûn wie de iterij fan ’e beide freondinnen
in wier bacchanaal, dêr’t de twa doazen wyn
oars goed foar in wike wille
der yn ien jûn trochhinne jage waarden

de freondinne fan myn mem hold fan in slok
en hie gjin muoite mei it trochsykjen fan it hûs
sadat us heit de flessen ferburch
as hja lânskaam

de yngrediïnten foar in hearlik Italiaansk miel
leinen te fertutearzjen yn har plestik jaskes
útsein de pekorino dy’t yn stikken snien
mei oliven en stokbôle behimmele waard
fuortspield mei in soad midsmjittige
drûge reade

wylst ‘muoike Sas’ har toarst fersloech
rekke myn mem efter de pûst fan it laitsjen
my waard ûnachtsum byskonken
der waard proaste op it libben
of soksawat

nei in koart skoft fernaam ik
mei it ferwegen fan myn holle
dat it efkes duorre foar ’t de harsens
deselde kant út gongen

ik betrape mysels dat ik djip yn ’e blûze
fan muoike Sas siet te luorkjen
en seach fernuvere dat se my willich
in romme eachopslach gunde
yn har wiidweidige dekolletee

ik fernaam ynienen dat myn mage leech wie –
brabbele mei dûbele tonge wat oer patat
en wie ferbjustere doe’t elkenien oerein kaam
om ôf te setten nei de snackbar

dêr waard de rook fan ferskrale frituerfet
my al gau tefolle, ik kokhalze
en wie midden yn ’e patattinte oer de nekke gien
as ik net tafallich de goede kant op fallen wie

troch de iepen doar nei bûten tsjin in lampepeal
dêr ’t ik ynmoedich en út ’e teannen wei
begûn te koarjen

út ’e fierte hearde ik
de stim fan muoike Sas: ‘sjoch no!… Lês fierder

Giny Bastiaans

Noch mear dowen

logo.ensafh

Freondin T. siet op ’e praatstoel. Se wie ferhuze. Nei in appartemint. En it wie o sa nei ’t sin. Trije heech, útsicht oer de greiden en ûnder wie ek fan alles te belibjen. Skilderje, muzyk, kofje drinke, ite, rabje.
Se hat ek in moai grut balkon. Bakken mei kleurige blomkes en fansels in hokje om wat iten foar de fûgels op te struien.
‘Sa gesellich,’ nokkere T., ‘ik mei graach oer fûgeltsjes om my hinne. Oars kin it gjin thús wêze.’
Ik wie it mei har iens. Ik siet noch mar krekt doe’t de bel gie. Har buorman kaam deryn en sa te sjen wie er wat oeral.… Lês fierder