Anne Feddema

It is wat!

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

Lokkich nijjier, lêzers. Sûnens en leafde winske foar de tiid dy’t der noch foar jo reservearre is op dizze wrâld, want tsjintwurdich kinne je der perfoarst net wis fan wêze oft je der moarn noch binne. No is der neat nijs ûnder de sinne fansels, je kinne samar op ien of oar momint dea delfalle. Sykte, ûngelokken ensfh., folje mar yn, top trije fan dea yn Nederlân … hoppetee, op ’e bulte fan statistyske listjes by de top 2000. Noch in lêste, kremearre oaljekoek en by eintsjebeslút … oant nea wer.
As dat net in fleurich begjin fan 2025 is? Steatslotterij, Freonelotterij?… Lês fierder

Henk van der Veer

Snekers

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

Foarech jaar wurdde ik seuventech. Nòch 30 jaar der bij en ik kan de ‘eeuw fan mij’ skriëve’, mar òf ik ut doën? Histoarys besef hew ik wel, seker an ut end en ut begin fan un nieuw kalenderjaar.

Ik hew so wie so wat met kalenders, ik brocht in desember myn derde foto-poësy-kalender út. In Sneek wurde dy kalenders deur bedriëven & su graach kocht. Un moai relasygeskenk foar onder andere op ’e wee see. Ik bin gyn selfbenoemde stadsdichter, dat hewwe anderen deen. Ut groate públyk gaf dy titel deur de públikasy’s fan de kalenders en de fersen dy’t in ’e openbare rúmte hangen.… Lês fierder

Giny Bastiaans

Twa jonges en ien Stikky

Pleatst op
4
logo.ensafh

Ik woe in eintsje om. In frisse noas helje. Eefkes fierderop stie yn in foartúntsje in jonge man yn fytsklean nei de grûn te sjen. Hy hie de helm noch op, fyts oan ’e hân. ‘Bist wat kwyt?’ frege ik.
Hy kaam oerein, die de helm ôf, helle in hân troch syn krolhier en seach my oan. Ik koe him wol, hie him gauris troch de strjitte fytsen sjoen. Die my altyd wat oan ús J tinken. Selde wize fan fytsen ek.
‘Nee,’ sei er, ‘dat net. Mar der leit hjir in swarte kat.’
‘Wat is der mei dy kat? Oanriden?’… Lês fierder

Henk Nijp

Tsjustere dagen

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

It like der earst op dat it wol in knappe dei wurde soe, alteast foar ein desimber. Mar in bytsje wyn en noch drûch ek, dat soe foarearst noch wol sa bliuwe neffens de waarapp. Wol behoarlik griis. Gjin wolkje oan ’e loft dus, mar ek gjin sinne. Tsja … kom dêr ek ris om yn sa’n winter. Yn ’e buorren wie it lykwols allegear ljocht. Fan de krystferljochting: fan wit-hoe-hege krystbeammen oan flaggemêsten, oant rindieren yn ’e foartún mei wanskepen krystmannen op sliden derefter, en iispegels en stjerren oan ’e daksgoaten. Ek yn ’e hagen of yn ’e keale kastanje- dan wol bjirkebeammen allegear ljochtsjes.… Lês fierder

Lara Kool

De lêste tocht (III)

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

III

Krekt foar Warkum begûn it te snijen. Ik koe it iis net sa goed mear sjen, dat ik ried yn in skuor en wankele gefaarlik. Krekt foardat ik falle soe, stuts Gabe my de hân ta. En dy hat er net mear loslitten. Ik tink net dat der oaren wienen dy’t it sa waarm hienen as ik op dat stuit! De wrâld like stil te stean. As sieten we yn in sniebal fan glês. It wie in mearke gelyk.
Allinnich sûnder in lang en lokkich ein. Hoe tichter we by Ljouwert kamen, wat drokker, wat mear minsken en wat ûnrêstiger Gabe waard.… Lês fierder