Dat motto fan de 17e iuwske dichter Brederode (1585 – 1618) krigen taskôgers mei tidens in opfiering fan bygelyks ‘De Spaanschen Brabander’ of ‘De Klucht van de koe’. Net minder bekend is syn ‘Boertigh, Amoreus en Aendachtig Groot Liedboek’. Ut alles wat er yn syn koarte libben skreau en fuortlibjend yn syn liifspreuk het kan verkeren, komt er minslik, wiis en mei de noadige humor nei foaren.
Skriuwer A.M. de Jong eare him yn ‘De Dolle Vaandrig’. Mar dy betiteling wie einliks net terjochte.
Hy wie wol by de Amsterdamse Skutterij, mar sa’n losbol wie ’t no ek wer net. Dat er yn in slide ferdronk nei in doarpsfeest is in fabeltsje.… Lês fierder

As je der yn maaie en juny op út geane, falt op dat mear pensjonearre senioaren dat yn ‘e oanrin nei de simmer dogge. Faak werkenber as grize steltsjes op e-bikes.
In inkeling trapet noch foar de folle hûnderd prosint sels. Mar sa njonkenlytsen is dat in útstjerrend ras. Je moatte je mooglikheden ek net oerskatte.
Ik ha lykwols net in e-bike. Net út koppigens, lykas Staring (1767-1840) syn ‘Hoofdige boer’ yn ‘Eéne Zutphensche vertelling’ mei de ferneamde oanhef ‘Elk weet, waar’t Almensch kerkje staat en kent de laan die derwaart gaat.’ Dêryn ferhipt Boer Stuggink it om oer it nije brechje nei tsjerke te gean.… Lês fierder